Στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα

Το ατμοκίνητο πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα κτίσθηκε το 1925 από τους αδελφούς Σπυρίδωνα και Νικολέτου Τσαλαπάτα με τις οδηγίες Βέλγων μηχανικών με σκοπό την παραγωγή τούβλων και κεραμιδιών. Καταλαμβάνει μια έκταση 22.000 τ.μ. από τα οποία 7.500 τ.μ. είναι στεγασμένα. Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του απασχολούσε 125 - 150 άτομα και είχε εγκατεστημένη ισχύ 150 ίππων με ταυτόχρονη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος για τις ανάγκες του εργοστασίου. Το 1928 έγινε επέκταση του εργοστασίου. Η εγκατεστημένη ισχύς ανέρχεται πλέον στους 300 ίππους το δε προσωπικό στα 200 - 250 άτομα. Τα προϊόντα του εργοστασίου ήταν διάφοροι τύποι τούβλων (οκτάτρυπα, εξάτρυπα, συμπαγή), κεραμίδια Γαλλικού τύπου (Μασσαλίας), κεραμίδια Ελληνικού τύπου (Βυζαντινά) καθώς και κορυφοκέραμα. Στην δεκαετία του '60 το εργοστάσιο διακόπτει τη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος για τις ανάγκες του και συνδέεται στο εθνικό δίκτυο της ΔΕΗ. Την ίδια περίοδο αγοράζονται ηλεκτροκίνητα μηχανήματα επεξεργασίας της πρώτης ύλης καθώς και παραγωγής τούβλων και κεραμιδιών. Το προσωπικό μειώνεται στα 80 άτομα. Το 1975 το πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα διακόπτει οριστικά την λειτουργία του λόγω του ανταγωνισμού και των συσσωρευμένων οικονομικών απαιτήσεων. Το 1994 ο Δήμος Βόλου αγοράζει το συγκρότημα από τους κληρονόμους Τσαλαπάτα στα πλαίσια του προγράμματος URBAN και λίγο αργότερα η Δημοτική Επιχείρηση Μελετών Κατασκευών Βόλου (ΔΕΜΕΚΑΒ) εκπονεί τις μελέτες για την αποκατάσταση των χώρων, του μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς και την ένταξη νέων χρήσεων. Οι εργασίες αποκατάστασης άρχισαν το 1998 και τελείωσαν το 2001. Το Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας δημιουργήθηκε από τοΠολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, στο διάστημα 2004-2006 στους χώρους του κυρίως εργοστασίου: στα νέα τριβεία, τις δεξαμενές αργίλου, το λεβητοστάσιο, την αίθουσα παραγωγής και την κάμινο Hoffmann. Ανήκει στο δίκτυο θεματικών μουσείων του Ιδρύματος.